كه من نمی توانم نفهمم. کلاغ سیاهی را پر نکنده می خورم. بعد از اینهمه مدت اولین بار بود که وقتی باهات صحبت کردم.

یه بغض کهنه و یه چشم خیس و. یه فنجون قهوه ی تلخ. یک میس کال باشم برایت . بی اجازه ی ت و . پادشاهی کنم در ناخود آگاهت. جمعه بیست و دوم آذر 1392. پاییز می خواهد و چشم های عاشقت را. نگاهت را از من نگیر. این پاییز را عاشقم باش لطفا! دوشنبه هجدهم آذر 1392.

حکایت کسی بود که عاشق دریا بود اما قایق نداشت. دلباخته ی سفر بود اما همسفر نداشت. حکایت کسی بود که زجر کشید اما ضجه نزد. گریه کرد اما اشک نریخت. حکایت من حکایت کسی است که پر از فریاد بود اما سکوت کرد تا همه ی صداها رو بشنود! من یه آذر ماهیم . من همون دیوونه ام که هیچ وقت عوض نمیشه . همونی که همه باهاش خوشحال هستن . همونی که اون قدر یه آهنگ رو گوش میده که از ترانه گرفته. تا ریتم و خواننده اش متنفر بشه . اما خودش بغضاش رو زیر بالش می ترکونه .

مثل درخت باشید که در تهاجم پاییز هرچه بدهد روح زندگی را برای خویش نگه می دارد . سلام به همه دوستای گل و جون جونی. من تورامیخواهم وهمین ساده ترین. ومن تو راناب ترین شعر زمان میدانم. وتومیدانی تاابد در دل من خواهی ماند. عشق فقط خ د ا.